Ongelovige Thomas - een jaar geleden

Een jaar geleden zat ik op 1 mei op dit eigenste moment 'hoogzwanger' in de zetel. Broer, liefste schoonzusje en nichtje Margot waren op bezoek. Al een ganse dag had ik 'buikpijn'. Zouden het weeen zijn? Kan toch niet! Dacht ik! Ik moest nog 4 weken gaan. 's Avonds toch even getimed... Zat er regelmaat in? Goh, wat is regelmaat? Dacht ik toen! Een dag later (woe 2 mei) kreeg ik mijn ijzerbaxter. In de namiddag voelde ik me grieperig. Blijkbaar waren dat bijwerkingen van zo'n ijzerbaxter. Die nacht sliep ik niet: buikpijn en om de 10' naar het toilet. De dag erna (do 3 mei) zat ik meer op het toilet dan ergens anders. Hoezo...je verliest een slijmprop? Tijdens de momenten dat ik niet op het wc zat, vulde ik als een gek de doosjes met suikerbonen, want het werd toch tijd dat ik alles zou voorbereiden.  En de buikpijn hield maar aan. Bevallen? Neen hoor. Want ik moet nog 4 weken gaan. Dacht ik! En jawel, na het bezoek bij de notaris en voor onze infosessie over arbeid en bevallen, brak in het frituur mijn water. En nog geloofde ik niet dat ik ging bevallen. Ah neen, want ik moet nog 4 weken gaan en ik moet nog de info krijgen over bevallen en starten met de prenatale oefeningen. Dacht ik. Zelfs toen ik in het ziekenhuis een baxter kreeg, aan de monitor werd gelegd in de arbeidskamer dacht ik niet dat ik ging bevallen. We hebben een filmpje waarin ik aan mijn papa aan de telefoon vertel dat het niet noodzakelijk voor meteen zou zijn. Het zou misschien nog wel een weekje kunnen duren ... Of hoe ik een jaar geleden volledig in 'denial' was. Op vrij 4 mei om 8.00 is onze dochter uiteindelijk geboren.