Gewoon jezelf zijn ...dat telt.

Ons meisje is met haar 18 maanden in de wat ze noemen 'peuterpuberteit' beland. Goed zo. Zo'n belangrijke ontwikkelingsfase...daar moet zij en dus ook wij gewoon door. Simpel? Neen. Niet altijd. Maar ook bij momenten grappig. Ons kleintje weet heel goed wat ze wil. En haar emoties kan ze ook niet verstoppen. Goedgezind zijn betekent lachen, babbelen, ... Doen alsof is niet aan haar besteed. Sociaal wenselijk zijn, kent ze niet. En als het haar niet aanstaat, dan kan ze ...jawel...boos kijken. 

Deze ochtend kwam de fotograaf naar de creche. Als een clown deed hij extreem vrolijk en zong (te) luid allerlei liedjes. Seh, dat werkt dus niet bij ons Ella. Een gemaakte situatie voelt ze meteen aan. En op commando moeten lachen... Neen, dat doet ze niet. Dus keek ze boos. Dertig foto's nam hij. Dertig foto's waarop ons meisje duidelijk laat merken 'doe nu toch eens normaal'. En de verzorgster en ik? Wel, wij vonden het goed. Dat ze maar lekker zichzelf blijft. Nem!